به گزارش روابط عمومی کانون خوزستان، بیست و چهارمین نشست تخصصی انجمن عکاسان نوجوان مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان خوزستان با موضوع عکاسی سیاه و سفید و حضور معصومه آقایی، کارشناس ارشد عکاسی و مربی فرهنگی، مامک یحیا پور، رئیس گروه هنرهای تجسمی کانون کشور، شهناز ممبینی کارشناس آفرینش‌های هنری کانون خوزستان، مینا کردانی، نماینده انجمن، مربیان علاقه‌مند به هنر عکاسی و تعداد ۶۰ عضو نوجوان دختر و ۱۲ عضو نوجوان پسر در ساعات مجزا، به‌صورت مجازی برگزار شد.

آقایی در ابتدای این جلسه با طرح پرسش اینکه چرا با وجود عکاسی رنگی، هنوز عکاسی سیاه و سفید پرطرفدار است و از چه موضوعاتی می‌توانیم عکس سیاه و سفید بگیریم تا زیباتر دیده شوند افزود: هر چه عکس از ابتدای تاریخ عکاسی دیده می‌شود به صورت سیاه و سفید است. از زمان دوره رنسانس و تابلوهای نقاشی واقع‌گرا، استفاده از ابزار اتاقک تاریک رواج پیدا کرد که این اتاق یک روزنه کوچک داشت و تصویر منظره مورد نظر روی دیوار اتاقک تاریک به صورت رنگی و وارونه دیده می‌شد و شخص از روی تصویر ایجاد شده، شروع به نقاشی و پررنگ کردن طرح می‌کرد.

وی توضیح داد: البته این روند پرزحمتی بود و اشخاص زیادی در فرانسه و انگلیس تلاش کردند و سرانجام اولین عکس تاریخ عکاسی توسط ژوزف نیسفور نیپس ثبت شد.

این مربی فرهنگی با بیان اینکه در کشور فرانسه شخصی به نام داگر فرایند عکاسی را گسترش داد تشریح کرد: در گذشته بر روی صفحه فلزی که داگر ئوتیپ نام داشت و توسط مواد شیمیایی اندود شده و به آن امولسیون می‌گفتند و به نور حساس بودند عکس‌ها ثبت می‌شدند، داگرئوتیپ یک نسخه تکی بود.

آقایی با شرح اینکه هیچ کدام از این ابزار توانایی ثبت عکس رنگی را نداشتند و تصویر بر اساس تاریکی و روشنی ایجاد می‌شد عنوان کرد: داگرئوتیپ را با قلم‌مو رنگ می‌کردند تا عکس رنگی شود، در ابتدا امولسیون‌هایی که روی کاغذ و فلز اندود می‌شد فقط به نور آبی حساس بودند و اگر سوژه رنگ آبی داشت، خوب ثبت می‌شد و بقیه رنگ‌ها تیره می‌شد. چند سال بعد امولسیون‌هایی که به همه‌ی رنگ‌های نور حساس بودند ساخته شد.

این مدرس عکاسی در ادامه تشریح کرد: بعد از جنگ جهانی دوم و تلاش‌های فراوان، نگاتیوهایی ساخته و به بازار عرضه شد. اما در پاسخ به این سؤال که چرا انسان‌ها با این همه مشقت، عکاسی رنگی را اختراع کردند ولی هم چنان عکاسی سیاه و سفید منسوخ نشده و حتی در دوره معاصر، به نظر بسیاری افراد هنری‌تر است، باید گفت: با توجه به تاریخ، اولین مواجهه انسان با عکس، سیاه و سفید بوده و به نظر تاریخی‌تر، اصیل‌تر و هنری‌تر می‌آید، در واقع عکاسی سیاه و سفید مانند تلویزیون رنگی نیست که بعد از به وجود آمدنش گرایش مردم به سمت تلویزیون رنگی کشیده شد.

این کارشناس ارشد عکاسی در ادامه اضافه کرد: هنگام عکاسی رنگ قدرت زیادی دارد و توجه ما را جلب می‌کند. وقتی رنگ حذف می‌شود به عناصر اصلی مثل ترکیب‌بندی، نور، سایه و خود موضوع، بیشتر اهمیت داده می‌شود. زیرا دیگر رنگی نیست که حواسمان را به سمت خود بکشد. البته هر عکس سیاه و سفیدی خوب نیست و بستگی به موضوع دارد.

او برای شروع کار به عکاسان مبتدی توصیه کرد که: از عکاسی سیاه و سفید برای توجه بیشتر به عناصر اصلی ترکیب‌بندی و نور و سایه‌ها بهره ببرند و گفت: در واقع بهتر است به ذهنمان تمرین دهیم تا بتوانیم صحنه عکاسی را سیاه و سفید تصور کنیم.

تفاوت‌های شدید نور در عکس‌های منظره، بافت‌های مشخص و رد نور، از جمله مواردی بودند که آقایی از آن‌ها به عنوان اجزای مؤثر برای عکاسی سیاه و سفید نام برد و در پاسخ به این پرسش که عکاسی سیاه و سفید از چه موضوعاتی جالب‌تر است، به مواردی چون تفاوت نور و سایه و کنتراست زیاد در منظره، عکس پرتره، ترکیب‌بندی‌های ساده و مینیمال، وسایل قدیمی، عکاسی از ساختمان‌ها در آفتاب شدید، عکاسی آبستره و کلوز آپ و عکاسی از مناظر، اشاره کرد.

 گفتنی است این رویداد هنری با ارائه‌ی نمونه‌های موفق عکاسی سیاه و سفید برای تفهیم موضوع و پرسش و پاسخ میان اعضا و مدرس پایان یافت.